1885---1975

Działacz Sl i ZMW "Wici" uczestnik ruchu oporu, więzień obozów koncentracyjnych, autor wspomnień

Rękopis wspomnień Walentego Pereca

WALENTY PEREC

Od dnia narodzin trudy i znoje
Bez stałej pracy rodziców dwoje

Tuż obok chaty ogródek mały
Nie mógł wyżywić rodziny całej

Wielka mu bieda w twarz zaglądała
Bo wątłe zdrowie, postura mała

Półtora roku liczył Walenty
Gdy odszedł ojciec, ech Boże święty

Ciężar nie mały na matkę spada
Głodnych wciąż dzieci cała gromada

Mimo ze astma jej dokuczała
Domowym szyciem budżet wspierała

By opanować sztukę pisania
Idzie do szkoły i bez szemrania

Dobrze się uczy, zbiera pochwały
Gdy inne dzieci bąki zbijały

Sienkiewiczowskie czytał "annały"
Oleńka, Kmicic i Rycerz Mały

Życie scenariusz samo pisało
Czas skończyć z szkołą bo chleba mało

Idzie na służbę do gospodarzy
Pracy się ima, czym los obdarzy

Gdy Walek liczył latek trzynaście
Chora już matka snem wiecznym zaśnie

Same zostają dzieci sieroce
Niech Bóg łaskawy ma ich opiece

Późniejsze lata, rozstaja drogi
Wciąż szuka szansy Walek ubogi

Chce swej ojczyźnie służyć w potrzebie
Co czas przyniesie, tego nikt nie wie

Zły los wciąż wlecze się za nim cieniem
Choroba, tyfus, ciężkim brzemieniem

Kiedy się przerwie tułacze życie
Wciąż jakieś fatum podąża skrycie

Praca w cukrowni Chodorów zwana
Ciężka, mozolna, źle nagradzana

Wraca więc Walek tu, do Husowa
Chętnie go wita młodzież "wiciowa"

Wnet też wybiorą go sekretarzem
Zaszczytną funkcję otrzyma w darze

Lecz wkrótce wojna niepokój budzi
Zły los pisany dla wielu ludzi

Do konspiracji wiedzie go droga
Wolność jest darem, darem od Boga

Której wciąż bronić trzeba jak wiary
 Ta zaś wymaga krwi i ofiary

Tę, hojnie składał w wojenne lata
Walenty Perec, gdy w szponach kata

Wnet do obozu transportowany
Bity, głodzony, maltretowany

"Arbeit macht frei" fałszywe hasło
Mordercza praca, by życie gasło

Poznał jej smaki Perec z Husowa
Niech pamięć o nim tu się zachowa

J. Józef. 6. 06. 2011