|
|
|
WIERSZE Z PODKARPACIA # JÓZEF JEŻOWSKI
|
|
 |
Przyszła jesień gospodarna, dała co potrzeba, nasypała w spichrze ziarna, nie zabraknie chleba
CZTERY PORY ROKU
Wiosna jest tą porą roku
Co nadzieję budzi
I wśród fauny i wśród flory
A zwłaszcza wśród ludzi
Gdy zimowa biała kołdra
Zbyt cienka się staje
Wartko w rzekach płynie woda
Wezbrały ruczaje
Kolorami się już barwią
Łąki i ogrody
Na mokradłach stoi czapla
Ożywają wody
Jasne słońce blaskiem wita
I mocniej przygrzewa
Leśne ptactwo się ożywia
Zielenieją drzewa
Pąk rozkwita na czereśni
I na dzikiej rózy
Ogród w zieleń się wystraja
Po wiosennej burzy
Wkrótce lato nas przywita
Miła letnia pora
Słońce wcześnie rano wstaje
Zachodzi z wieczora
Las zaprasza na jagody
Pełno ich w zieleni
Głóg ciernisty tam na miedzy
Owocem rumieni
Bocian stąpa za kosiarką
Gdy ta kosi trawę
Skrzętnie żabek wypatruje
Ma dobrą zabawę
Łany zboża już się bielą
Na wietrze falują
Niezadługo będą żniwa
Zapewne to czują
Wkrótce kombajn ruszy w pole
By wykosić zboże
Bydło chętnie skubie trawę
Obok na ugorze
Czas już plony zebrać z pola
Jesień nam to radzi
Bo jest dobrą gospodynią
Zapasy gromadzi
Dzień się mocno już nachylił
Ściele długie cienie
A poranek w kroplach rosy
Daje orzeźwienie
Ciężka gałąź na jabłoni
Gnie się z owocami
Mgły na łąkach już się ścielą
Jesień mknie polami
Już listopad się uśmiecha
Śnieżek drobny prószy
Lekki mróz posrebrzył trawę
I szczypie nam uszy
Wkrótce adwent, po nim święta
Narodzenia Pana
Dobrze jeśli kołdra śniegu
Będzie po kolana
Gdy okryje szare pola
Łąki i ogrody
I otuli nasze chaty
A mróz zetnie wody
Stary Roczek pożegnamy
W tak odświętnej szacie
Przy kolędach i choince
Niemal w każdej chacie
J. Józef. 3. 09. 2014
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
RANO.
Pośród wioski,tam gdzie z wieży
Odzywa się dzwonek
Ludzi wzywa do pacierzy
Bo już świta dzionek
~~#~~#~~#~~
Zapłakana wśród gwiazd płonie
Jutrzenka bez końca
Bo jej smutno że wnet zginie
Wśród promieni słońca
~~#~~#~~#~~
Złote włosy jej rozwiane
Ponad całą ziemią
Kwiaty we łzach jej skąpane
W krocie barw promienią
~~#~~#~~#~~
Tam na niwie,gdzieś wśród rosy
Zakwilił skowronek
I poleciał pod niebiosy
Gdy usłyszał dzwonek
~~#~~#~~#~~
Coraz wyżej, gdzieś aż w niebie
Bogu chwałę głosi
I za ludzi,i za siebie
Stwórcę świata prosi
~~#~~#~~#~~
A rzewliwy śpiew skowronka
Ludu korne pienie
Dla Maryi śpiew skowronka
Brzmi na pozdrowienie
~~#~~#~~#~~
A Maryja, matka nasza
Słyszy tkliwe pienie
I u Boga nam wyprasza
Grzechów odpuszczenie
~~#~~#~~#~~
W górę serca,wszyscy wierni
Wieczór czyli dnieje
Bo Maryja pewno spełni
Swych dzieci nadzieję.
~~#~~#~~#~~ |
|
POŁUDNIE
Słońce bardzo rano wstało
Z poza góry szczytu
Wnet pół drogi ubieżało
Wśród niebios błękitu
~~#~~#~~#~~
Połą swojej złotej szaty
Ziemię przyodziało
Po promieniach zdrój bogaty
Ciepła na świat zlało
~~#~~#~~#~~
Rolnik w polu utrudzony
Ociera pot z czoła
Dzwon na wieży zawieszony
Do pacierzy woła
~~#~~#~~#~~
Słysząc z wierzy to dzwonienie
Rolnicy klękają
I anielskie pozdrowienie
W niebo przesyłają
~~#~~#~~#~~
Ponad ziemią kończąc piosnki
Skowroneczek leci
I wśród zboża podal wioski
Karmi głodne dzieci
~~#~~#~~#~~
Ogień przygasł na kominie
Obiad zastawiają
I do jadła gospodynie
Czeladź zapraszają
~~#~~#~~#~~
Za posiłek po znużeniu
Czeladka dziękuje
Odpocząwszy w lipy cieniu
Znów dalej pracuje
~~#~~#~~#~~
I skowronek swe pisklęta
Swe pożegnał dzieci
Dzwoni piosnka rozpoczęta
A on w niebo leci
~~#~~#~~#~~
Wyśpiewuje ponad rolą
Czeladź w pracy skora
Zgadzając się z wolą bożą
Robi do wieczora.
~~#~~#~~#~~ |
|
WIECZÓR
Słońce dzienny bieg skończyło
Drzemie za górami
Błękit nieba przyodziało
Złotymi chmurami
~~#~~#~~#~~
Stado bydła co się pasło
Wśród błonia,na trawie
Widząc że już słońce zgasło
Pije wodę w stawie
~~#~~#~~#~~
Nakarmione, napojone
Wraca do zagrody
Każde idzie w swoją stronę
Szukając ochłody
~~#~~#~~#~~
Tam na Tatrach gwizdnął baca
Baran przy nim dzwoni
A owieczki pies nawraca
Bo już czas z połoni
~~#~~#~~#~~
Już w szałasie stado beczy
Baran przy drzwiach stoi
I przy jego wiernej pieczy
Baca owce doi
~~#~~#~~#~~
I gosposie doją krowy
Gotują wieczerzę
A na wierzy dziadek wsiowy
Dzwoni na pacierze
~~#~~#~~#~~
Księżyc bladą twarz wychylił
I wita Jutrzenkę
Ludek wiernie głowę schylił
Pozdrawia Panienkę
~~#~~#~~#~~
Przepióreczka kwoka w prosie
Konie rżą w oborze
A w ożywczej chłodnej rosie
Już się kąpie zboże
~~#~~#~~#~~
Tam na jednej nóżce stoi
Pod skibą skowronek
By nie zasnąć wciąż się boi
Gdy zaświta dzionek
~~#~~#~~#~~ |
|
ŚWIT
Błysło świtem zaranie
Półmrok spada powoli
Z wiarą idę o Panie
Ziarno rozsiać na roli
~~#~~#~~#~~
Trud mnie dzienny nie zmorze
Czy ciężkiej pracy znój
Tylko Ty mi o Boże
Siew pobłogosław mój
~~#~~#~~#~~
Wszak ty żywisz ptaszęta
Co nie orzą, nie sieją
Twoja Panie moc święta
I mnie krzepi nadzieją.
~~#~~#~~#~~
NA DROGĘ ŻYCIA
Na drogę życia wziąłem trzy kwiatki
Od przyjaciela, siostry i matki
I myślę sobie, mam trzy kwiatki świeże
Teraz się dowiem, kto mnie kocha szczerze
~~#~~#~~#~~
Najpierw uwiędnął kwiat od przyjaciela
Potem uwiędnął kwiatek mojej siostry
Tylko kwiatek matki pozostał wciąż świeży
Bo tylko matka kochała mnie szczerze
~~#~~#~~#~~
|
|
|
 |
|
| |
|
|
