SKANSEN W MARKOWEJ
 
 Wioska Markowa zaprasza w progi
Tu poznać można ten czas ubogi

Gdy ręczna praca była symbolem
A sochą z drewna orano pole

Łatwo tu wrócić w odległe lata
Gdzie dom drewniany, pod strzechą chata

W niej izba mała, stołki i ławy
Czas choć miniony, jakże ciekawy

Święte obrazy zdobią tu ściany
I Matka Boska, ta z Ostrej Bramy

Przed którą wspólnie rodzina społem
Modły wznosiła z schylonym czołem

Spotkać tu można warsztat ich pracy
Kuźnię, gdzie konie kuli wieśniacy

Z dużym poddaszem na parę koni
By w niepogodę można się schronić

Warsztat stolarski z sprzętem i stołem
Grubą obręczą okutym kołem

Sprzęt różnoraki, cyrkle i strugi
Tu stolarz tworzył brony lub pługi

Jest olejarnia skąd olej zdrowy
Trafiał na stoły ludzi z Markowy

A w dzień wigilii na pierwsze danie
Tuż po modlitwie "Błogosław Panie"

Razem z cebulką i szczyptą soli
Zajadał każdy z chlebem do woli

Chałupa kmieca, duża, bogata
Pamięta tamte odległe lata

W niej warsztat tkacki gdzie płótno tkano
W zimowe dzionki już wcześnie rano

Chata biedniacka, skromna i mała
Strzechą ze słomy pokryta cała

W niej małe okna, z gliny podłoga
W takich warunkach ludność uboga

Spędzała życie w biedzie i znoju
W trosce o strawę i w niepokoju

O swe przetrwanie gdy mroźna zima
Ziarna w spiżarni już prawie nie ma

Tuż obok płotu duża stodoła
I wiele sprzętu wiejskiego sioła

Konny wasązek, wozy z letrami
Sochy i radło, brony z kolcami

Wyglądem kusi szkoła drewniana
W starych kronikach już wspominana

Tu tlił się promyk wiedzy, oświaty
Tutaj też młodzieży przed wielu laty

Szła by się uczyć wiedzy wszelakiej
Poznawać pisma przedziwne znaki

Jest stary wiatrak, symbol tej ziemi
Był tu od wieków bo między swymi

Służył wytrwale we dnie i w nocy
Nie potrzebując ludzkiej pomocy

Gdy wiatru podmuch sprawił nie mały
By jego skrzydła się obracały

A duży kamień, tryby, przekładnie
Zmielą tu ziarno na mąkę ładnie

Na chleb komiśny albo razowy
Smaczny i miękki i bardzo zdrowy

Dawne zabytki starej kultury
Przetrwały lata i czas ponury

Pożogę wojny, czas PRL-u
Dziś służą wiedzą dla osób wielu

I niech tak będzie, niech tak zostanie
Tu się należy duże uznanie

Ambitnym ludziom iż swoją pracą
Służą historii i ją bogacą

A tym co Skansen zechcieli zwiedzić
Na zakończenie chcę tu powiedzieć

Iż wieś Markowa, duża, bogata
Znów chce Was gościć na przyszłe lata

J. Józef. 

Skansen W Markowej - autor - Józef Jeżowski Jeżyk - recytuje - Edward Snopek.mp3