ANIELSKA KOLĘDA

Aniele co z nieba zwiastujesz nowiny
Że przyszedł Zbawiciel w osobie dzieciny
I spoczął w stajence, bez wygód i w chłodzie
Bo brakło już miejsca dla niego w gospodzie

A Najświętsza Matka, gdy w daleką drogę
Rzekła do Józefa, już dalej nie mogę
Powiła swe dziecię, chustą go okryła
Na sianie wśród trzody w żłobie położyła

Wnet anioł pasterzom tę wieść sam obwieścił
Aby do Maryi i Józefa, cieśli
Śpieszyli przyjmując tę dobrą nowinę
  Oni wnet pobiegli witając dziecinę

Włożyli na barki podarek z jagnięcia
Pokłon mu oddali witając jak księcia
Wnet i Trzej Królowie z dalekiego kraju
Siedli na wielbłądy, o drogę pytają

Gwiazda im na niebie kierunek wskazuje
I drogę do Pana mędrcom pokazuje
Gdy dziecię ujrzeli w stajence ubogiej
Dary mu złożyli u stóp, bardzo drogie

Złoto które zdobi królewską koronę
Dla niego zaś z ciernia będzie upleciona
Kadzidło co zapach rozsiewa wspaniały
Dziecię zaś swe rączki, co z zimna skostniały

Wyciąga, dziękując za tak cenne dary
Darząc ich uśmiechem i radością bez miary
A mirra, to symbol cierpienia, męczeństwa
Którą przebyć musi w drodze do zwycięstwa

Nad grzechem i pychą i ludzką słabością
Bóg zsyła to dziecię co z Boską mądrością
Odkupi Izrael, swój naród wybrany
I wszystkie narody, nasz Bóg, Pan nad Pany

J. Józef. 17. 02. 2008