Brak troski gospodarzy husowskiej parafii o zabytkowy dworek doprowadził do całkowitej ruiny cennego zabytku

CO MNIE TUTAJ TRZYMA

Pytanie choć proste, któż na nie odpowie
Że myślami jestem tak często w Husowie

Czy urok i piękno rodzinnego sioła
Chata Jana Raka, wspomnienie kościoła

Czy miejsca gdzie lata spędzałem minione
W pamięć się wpisały jak klejnot w koronę

I lśnią jak diamenty co blasku dodają
I prze lata długie pamięć zniewalają

Czy może historia mej rodzinnej wioski
Gdzie nie brakowało kłopotów i troski

  Że nie było łatwo, nie ma to znaczenia
Lata pracowite, bogate w marzenia

Czy były spełnione? Tak,w późniejszym życiu
W Husowie zaś żyłem jak gdyby w ukryciu

Nie byłem wyjątkiem, tak wtedy się żyło
Chociaż nie bogato, przyjemnie tu było

Wiążą mnie z Husowem wspaniałe osoby
Na starym cmentarzy znajduję ich groby

To oni mądrością i wytrwałą swą pracą
Historię Husowa tak bardzo bogacą

Trzyma mnie wspomnienie dziedziców mej wioski
Szczególnie brak starań, opieki i troski

O uroczy dworek i park z starodrzewem
Kto ma w tym interes? Szczerze mówiąc, nie wiem

Czy mieć żal do ludzi czy do Opatrzności
Że dobry gospodarz nie przejął tych włości

Któż mi wytłumaczy beztroskie działania
Cennego zabytku brak poszanowania

Co mnie tutaj trzyma, szacunek do pracy
Który we krwi mają z dawna husowiacy

Ta wioska przed laty skromna i uboga
Z dnia na dzień pięknieje, asfaltowa droga

Zadbane ogródki, malowane domy
To już nie ten Husów gdzie strzecha ze słomy

Jesienne kałuże i błotniste drogi
Łatane odzienie, bo lud był ubogi

Chuda krówka w polu i rolnik za pługiem
To obraz tej wioski poprzez lata długie

Dziś różne maszyny, kombajny, traktory
Jest Ośrodek Zdrowia, gdy człowiek jest chory

Parking pod kościołem, drogie samochody
Nowy duży kościół niezwykłej urody

Wszystko jest dorobkiem i dziełem tych ludzi
  To wszystko mój podziw i szacunek budzi

Tu wrócę do czasów dawno już minionych
Majowych wieczorów w Husowie spędzonych

  I Maryjnych pieśni, tych pod kapliczkami
Żal że te zwyczaje są już poza nami

Były miłe Bogu, Najświętszej Panience
  Gdy przydrożne krzyże ozdabiano w wieńce

Czy papież Franciszek wróci te zwyczaje
Obudzi uśpionych, wstrząśnie naszym krajem

By nasi pasterze byli pośród trzody
Służyli każdemu czy strszy czy młody

  Nie zapominając sensu przypowieści
Że w Królestwie Bożym bogacz się nie zmieści

Co mnie tutaj trzyma, legenda"Maruszy"?
Dawna, tak urocza, każdy się nią wzruszy

O tamtej dziewczynie imieniem Marysia
Wszyscy ją tu znali, któż o niej nie słyszał

W miejscu gdzie zginęła, dziś źródełko płynie
Pamięć o Marysi nigdy tu nie zaginie

I niech tak już będzie, niech tak pozostanie
To naszych praojców święte przykazanie

J. Józef. 

LEGENDA O MARUSZY

Kto zna legendę o tej dziewczynie
Marusia miała na imię
Dzisiaj źródełko jej imię nosi
I pamięć o niej nie zginie

U stóp wzniesienia gdzie dwór dziedzica
I park z Aleją Lipową
Małe źródełko swe wody toczy
Z swą krystaliczną wodą

Trwale wpisane w pejzaż Husowa
Dodaje wiosce uroku
Przybliża tamte odległe czasy
Tonące dziś w dziejach mroku

Legenda sięga odległych czasów
Obcych narodów najazdy
Gdy siano przemoc, gwałt i zniszczenie
A w lasach chronił się każdy

Zapewne wtedy kozacki żołnierz
Chciał zdeptać godność dziewczyny
To w jej obronie oddała życie
A była przecież bez winy

Dzisiaj w tym miejscu źródełko bije
Od jej imienia nazwane
Tragiczne losy wiejskiej dziewczyny
Starą legendą owiane

J. Józef