RZECZKA HUSÓWKA

Przez środek wioski, wąska i długa
Wije się rzeczki Husówki struga

Z Góry gdzieś na Dół, kraj to uroczy
Wartkim strumykiem swe wody toczy

Latem gdy słońce mocno doskwiera
Ledwo się sączy, czasem zamiera

Gdy jednak burza przyjdzie zuchwała
Rzeczka gdzieś pędzi jak oszalała

Zabiera mosty, drzewa i płoty
Przysparza pracy, trudu, roboty

Jej strome brzegi porosłe krzewem
Lub pochylonym na skarpie drzewem

Miłe wspomnienia z przed wielu laty
Biegła tuż obok rodziców chaty

Ogród graniczył z jej stromym brzegiem
Gdzie liczne olchy, długim szeregiem

Duże zakola i zagłębienia
Zieleń dawała jej sporo cienia

Przed laty czysta jak kryształ woda
To dla bydełka miła ochłoda

Zwykle z pastwiska biegło w tę stronę
Napić się wody gdy tak spragnione

Rosnące brzegiem dorodne krzaki
Wśród ich korzeni rybki i raki

Tu znajdowały liczne siedliska
Zycie tam kwitnie gdzie woda czysta

Rzeka to miejsce dobrej zabawy
W niej budowano zapory, stawy

Choć nie wysokie, ponad kolana
Pływać tu chciała młodzież kochana

Aby móc zaznać miłej ochłody
Był jednak problem, zbyt mało wody

O nurkowaniu nie było mowy
Można się chlapać, tak dla ochłody

W jej brzegach nasze dzielne chłopaki
Sitem łowili rybki i raki

Rybki dla frajdy i dla zabawy
Raki natomiast to przysmak cały

Nie dla miejscowych, ci się brzydzili
Dla tych z Warszawy raki łowili

Którzy w czas wojny, zwłaszcza Powstania
Tutaj szukali swego schronienia

Gdy wróg niweczył dorobek kraju
To w ich naturze, to w ich zwyczaju

J. Jeżowski