Z moim bratem przy ruinach kościoła wkrótce po jego zburzeniu w 2007 roku

STARY KOŚCIÓŁ 

Był stary kościół w środku Husowa
W swoich wspomnieniach każdy go chowa
Dziś nad tym miejscem chylą się drzewa
Czasem w gęstwinie ptaszek zaśpiewa

Z żalem, bo trudem ojców wzniesiony
Nie słychać pieśni "Bądź pochwalony"
Plac porastają chwasty, pokrzywy
Zimą go skryje kobierzec siwy

Nad nim łzy roni wierzba płacząca
Czasy świetności pamiętająca
Gdy w jego murach tętniło życie
W południe, wieczór, czy też o świcie

W nim też służyli dobrzy kapłani
Dziś Husów żywi szacunek dla nich
Ksiądz Piela, fundator pięknej kaplicy
Co w jej podziemiach spoczywa w ciszy

O księdzu Wencu wspomnę też słowo
W dobrych wspomnieniach go lud zachował
O księdzu Bąku z wielkim zapałem
  Jakiś czas temu wiersz napisałem

Dziś, gdzie stał kościół, gruzy, ruina
Każdy w zadumie się tu zatrzyma
Z żalem, że miejsce to poświęcone
Nie jest szacunkiem dziś otoczone

Smutny to sprawia obraz tej wioski
W której tak mało działań i troski
O swą historię, piękną, bogatą
Czy brak starania ma być zapłatą?

Na nic się zdają nawoływania
Że trzeba wreszcie podjąć działania
By plac ten, powiem z całym naciskiem
Nie był historii pobojowiskiem

J. Józef. 28. 08. 2009