ŚW. JANUARY

Odległe wieki, czasy minione
Miasta Neapol jest dziś patronem

Żył na przełomie drugiego wieku
Wciąż żywa pamięć o tym człowieku

Dobrym biskupie i jego wierze
Za nią swe życie oddał w ofierze

Gdy rzymskim bogom hołdu nie złożył
Przed namiestnikiem się nie ukorzył

Czas prześladowań, krwawej pożogi
Cesarz okrutny, mściwy i srogi

Zapada wyrok, zostanie ścięty
Wspaniały kapłan, mądry i świety

Gdy krew się sączy z martwego ciała
Pewna niewiasta zebrać ją miała

Napełnia flakon z krwią męczennika
Miesza się z tłumem i wkrótce znika

Minęły wieki gdy cud wspaniały
Januaremu przysparza chwały

Rzecz to niezwykła, któż jej zaprzeczy
Gdy skrzep przybiera znów postać cieczy

Zwykle w rocznicę śmierci świętego
To zaś przysparza kultu dla niego

Wielki szacunek i cześć się szerzy
Człowiek nabożny mocno weń wierzy

Wierni składają mu kosztowności
I monarchowie i ludzie prości

Dary składano przez całe wieki
By męczennika prosić opieki

I wstawiennictwa dla miasta, kraju
Tak się przyjęło i jest w zwyczaju

Powstał skarb wielki Januarego
Nie ma on w świecie sobie równego

Skarby brytyjskie czy skarby cara
To nie ta wartość i nie ta miara

J. Józef. 29.10. 2013

http://wiadomosci.onet.pl/swiat/w-rzymie-pokazano-najcenniejszy-skarb-swiata/pg5v8