1902---1961

Długoletni proboboszcz husowskiej parafii, działacz, społecznik

Ks. JULIAN BĄK

Już latek minęło tak wiele 
Gdy z kapłańską swą posługą
Stałeś wiernie przy głównym ołtarzu
I służyłeś nam wszystkim tak długo

Wdzięcznym sercem  dziś Ciebie darzymy
Za dobry przykład, Twe mądre słowa
Za wielką troskę o swą parafię
  W dobrej pamięci Husów Cię zachował

Na skinienie"pójdź za mną" odrzekłeś
Oto jestem, by służyć Ci Panie
  By  siać ziarno Twej prawdy wśród ludu
Pośpieszyłeś na Jego wezwanie

W swoich dłoniach trzymałeś opłatek
Co w Mszy Świętej Ciałem się stanie
  Bóg zaś łaską nas wszystkich obdarzał
  I był wsparciem na nasze wołanie

Dziś z wdzięcznością Cię wspominamy
Wierząc w to, że tam u bram Raju
  Także wspierasz nas swoją modlitwą
Zwłaszcza tych, co nadziei nie mają

Tamtą chwilę dokładnie pamietam
Z moją klasą przed głównym ołtarzem
Po raz pierwszy przyjąłem Komunię
Ty zaś byłeś jej pierwszym szafarzem

Wydarzenie tak ważne w mym życiu
Chociaż latek minęło tak wiele
Lecz ta chwila została w pamięci
Wtedy z Tobą, tam, w starym kościele

J. Józef. 27. 09. 2009

Ks. Julian Bąk NA SPACERZE

Szedł sobie kapłan wiejską drogą
Pięknie tu było, lecz ubogo

Chaty pod strzechą, ogródek mały
Był ogrodzony sztachetą cały

W nim pelargonia, malwa wyniosła
Kwiat którym chlubi się cała wioska

Mała maciejka co woń rozsiewa
 A wśród zieleni tonące drzewa

Ci którzy żyją z skrawka swej ziemi
Śpieszą na pole wraz z dziećmi swymi

Już wczesnym rankiem i z ranną rosą
By tam pracować sierpem lub kosą

Kiedy na łące trawa jest świeża
Dzień zaczynano od słów pacierza

Gdy dzwon się ozwał z kościelnej wierzy
Wzywał lud wierny by do pacierzy

Klękł z pokorą tuż przed obrazem
Według zwyczaju z Bożym nakazem

Także godzinki z rana śpiewano
I Matce Boskiej tak dziękowano

Za noc spokojną, za chleb, rodzinę
I za to wsparcie w czarną godzinę

Ludzie tu biedni lecz wieś urocza
Kwitnące sady, zielone zbocza

I świergot ptactwa, urok przyrody
Wezbrane deszczem w Husówce wody

I to co księdzu w serce zapada
Husowskich dzieci liczna gromada

Śpieszą do szkoły lub do kościoła
Uroczy obraz wiejskiego sioła

Pełny kościółek w niedzielę, święta
Choć dzionek w deszczu a ścieżka kreta

A stóp ich ślady na grząskim błocie
Lub też na piasku gdy dzień w spiekocie

Obrazek z czasów księdza Juliana
Kiedy spacerkiem i bez wahania

Szedł aby poznać wioski uroki
Na dół Husowa skierował kroki

Rad bo życzliwych spotkał tu ludzi
Wszak wiara zawsze nadzieję budzi

Na zrozumienie, wspólne działanie
Przez wszystkie lata i tak się stanie

J. Józef.. 29. 01. 2016